GroenLinks en de PvdA gaan voor het eerst samen de verkiezingen in Utrecht in. We hebben met overweldigende meerderheid voor een nieuwe, gezamenlijke partij gestemd. Want Nederland snakt naar een nieuwe, linkse beweging met lef én oplossingen. Geen gepolder zonder visie, geen mensen op machtige posities zonder fatsoen. Maar een beweging die de problemen van vandaag recht in de ogen kijkt, en verantwoordelijkheid neemt voor morgen.
En dat begint hier, in de stad, op de straten.
In Utrecht werken GroenLinks en de PvdA al jaren zij aan zij. Hier bouwen we aan een sociale, duurzame stad. Hier werken we samen met andere partijen in de raad, ook partijen met wie we het bijna nooit eens zijn, vanuit respect en collegialiteit. Hier bouwt het stadsbestuur aan de lange termijn, aan het Utrecht van 2050. Hier werk ik, in de raad, in de vakbond en in de programmacommissie, elke dag aan een eerlijkere stad. Zonder geruzie. Met visie.
Hier in Utrecht zijn we de hardcore voorhoede van de linkse beweging. De meest progressieve achterban, de meest groene plannen, en het meeste draagvlak voor activistische politiek. Dat brengt verantwoordelijkheid met zich mee. Want in Utrecht laten we zien hoe die nieuwe partij eruit kan zien: hoopvol, stevig, verbindend en principieel.
Utrechters voorop
Onze kracht ligt bij de mensen. Onlangs hield top-campagnestrateeg van Obama, Marshall Ganz, een lezing in Nederland. Hij had het over de stand van zaken van de Democraten in de VS vandaag de dag, het verlies van Kamala Harris bij de vorige verkiezingen en de opkomst van het fascisme onder Trump. De fout die is gemaakt, volgens Ganz, was dat de democraten begonnen bij de inhoud en dat ‘verkochten’ aan de mens, in plaats van te beginnen bij de mens en dat te koppelen aan je inhoud. Dat betekent niet inleveren of veranderen van je inhoud, het betekent aanpassen van je woorden en je stijl. Hoe sluit je aan bij wat je buren, ouders, collega’s vinden als je ze nooit spreekt? Is hun strijd jouw strijd? Is hun verhaal jouw verhaal?
Het is aan ons om die band met ze op te bouwen en dat kan alleen als we die relatie ook echt serieus nemen. Dan zijn we een partij die verschil maakt in de levens van Utrechters.
Daarom wil ik als lijsttrekker investeren in:
- Bondgenootschappen versterken: met de Armoedecoalitie, voedselbanken, New Neighbours, groene bewonersinitiatieven en anderen. Onze idealen dragen we niet alleen áán de stad uit, maar bouwen we samen ín de stad op.
- Ombudspolitiek en zichtbaarheid: het PvdA Ombudsteam en de GroenLinks-bakfiets zijn voorbeelden van hoe we luisteren en handelen. Dat moeten we uitbreiden. Wat we horen op straat, moet direct gevolg krijgen. Of in de politiek of op een andere manier.
- Meer niet-politiek in de politiek: er is veel meer te doen voor de stad dan alleen politiek bedrijven. Met ijzersterke acties zoals de Bestaansbalans (van onze eigen wethouder Voortman) lieten we zien hoe Utrechters zelf hun stadsgenoten kunnen helpen met een kleine som geld. We gaan als partij vaker met demonstraties, inzamelingsacties, directe hulpacties en meer teruggeven aan de stad.
We hebben als partij meer te doen dan alleen verkiezingen winnen en de stad besturen. We moeten een partij zijn die ook zelf haar steentje bijdraagt aan de stad. Door netwerken in de stad te versterken, door ook buiten de politiek (met acties of geldinzamelingen) mede-Utrechters te helpen met hun problemen, doen we meer dan ‘scoren’: dan zijn we een beweging van solidariteit.
Het ‘imago’ van links
Het verhaal van (extreem)rechts is vandaag de dag niets anders dan islamofobie en xenofobie verpakt in het nieuwe jasje van ‘grip op migratie’. Daarnaast vindt rechts het leuk om links te beschuldigen van bestuurlijk plannen doorduwen waar ‘de gewone man’ niet op zit te wachten. Rechts beschuldigt ons van ‘woke’ zijn, alsof dat een scheldwoord is, en zegt dat we te elitair zijn om onze bubbel uit te stappen.
Delen hiervan zijn gigantische onzin en het is tijd dat we met geheven hoofd de stempels die rechts graag op ons plakt gaan omarmen - woke, migratieknuffelaars - ik draag ze graag met trots.
Maar delen hiervan zijn ook waar. Misschien zijn we de afgelopen jaren ook te weinig uit onze bubbels gestapt. Misschien hebben we soms ook plannen in de stad gelanceerd waar weinig mensen op zaten te wachten. Dat maakt die plannen niet inhoudelijk slecht, maar het maakt wel dat we in wie we zijn als beweging op die momenten vaker de straat op moeten om het uit te leggen en het gesprek aan te gaan. Anders raken we elkaar langzaam kwijt.
- We blijven bestuurlijk lef tonen door onpopulaire maatregelen te nemen maar blijven daarin oog hebben voor hoe het de kwetsbaarsten in onze stad raakt en passen ons beleid daarop waar nodig aan.
- Sterkere verbinding met de stad: we gaan op momenten dat we onpopulaire maatregelen nemen, meer de straat op. Meer wijkbezoeken, meer lokale acties, meer ledenbijeenkomsten. Samen zichtbaar zijn, samen luisteren. We verstoppen ons niet in het stadhuis maar gaan de straat op.
Onze idealen staan als een huis. Maar we moeten durven prioriteren op wat de stad van ons vraagt. Niet om onze koers aan te passen, maar om onze energie te richten. Zo bouwen we vertrouwen. Zo bouwen we verandering. Zo bieden we verbinding, in plaats van egoïsme. Hoop, in plaats van angst.
Van samenwerking naar beweging
De komende maanden staan we op een kruispunt. Utrecht heeft de kans om een voorbeeld te zijn, want hier zijn we de waardegedreven politiek nooit uit het oog verloren. De enige manier om populisme te bestrijden is mensen zekerheid bieden. Dat laten we in Utrecht al jaren zien en maakt ook dat extreemrechts hier zo klein is. Maar er moet meer bij. Om te laten zien wat linkse samenwerking écht betekent. En dat betekent meer dan raadswerk en campagnetijd alleen. Dit moment is een buitenkans in onze politieke geschiedenis. We zijn met een ongekend groot aantal leden in deze stad. We hebben momentum, we hebben energie, we staan klaar om die vuist te vormen tegen extreemrechts.
Ik kan niet wachten om die beweging te leiden als lijsttrekker voor GroenLinks/PvdA hier in ons stadsie.